سایت رسمی عباد الرحمن

نمی دانم چه در دلش می گذشت که وقتی سید الشهدا اذن داد تا برود اینگونه بی تاب شد گفت:

«آیا ما تو را این گونه رها کنیم و از اینجا برویم؟ با اینکه دشمنان گرداگرد تو را احاطه کرده اند، نه به خدا سوگند، خداوند هرگز مرا چنین ننگرد، من در اینجا هستم تا نیزه‌ام را در سینه دشمنان بشکنم، و تا شمشیر در دستم هست، آنها را با شمشیرم بزنم، و اگر بدون اسلحه شدم با پرتاب سنگ با آنها نبرد مى کنم، من از تو جدا نشوم تا در رکاب تو کشته شوم. »

پاورقی

 غم نامه کربلا : ترجمه لهوف ص116

«مسلم بن عوسجه» برخاست و چنین گفت

خداوند آیه 35 سوره نور را با الله نور السموات و الارض (خدا نور آسمان و زمین است) شروع کرده است. این آیه سعی می کند معارف بسیار بلندی را به ما بفهماند. از جمله این معارف شناخت هستی و کیفیت هدایت آن است...

اولین پنجشنبه محرم:

صلوات و فاتحه بفرستیم برای عزیزانی که امسال بین ما نیستند و دستشون ازاین دنیا و فرصتهاش خالیه.

ان شاءالله که بر سفره آقااباعبدالله مهمان باشند و شفاعت آقا نصیبشون بشه.

در بسیاری از آیات قرآن کریم از تسبیح ،نماز و سجده حیوانات ،موجودات و حتی اشیاء صحبت شده است. یکی از این آیات ،آیه 41 سوره نور هست که می فرماید:
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُسَبِّحُ لَهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالطَّیْرُ صَافَّاتٍ کُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلَاتَهُ وَتَسْبِیحَهُ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ (۴۱)
آیا ندیدی تمام آنان که در آسمانها و زمینند برای خدا تسبیح می‌کنند، و همچنین پرندگان به هنگامی که بر فراز آسمان بال گسترده اند؟! هر یک از آنها نماز و تسبیح خود را می‌داند؛ و خداوند به آنچه انجام میدهند داناست! (۴۱) 
سوالی که مطرح می شود این است که ما که تسبیح و نمازی نمی بینیم پس چطور آیه شریفه می فرماید : آیا این تسبیح را نمی بینید؟
جواب این سوال این است که تسبیح و نماز موجودات لفظی و زبانی نیست بلکه جز با ادراک قلبی نمی توان آن را شنید.
البته عده ای می گویند منظور از این تسبیح ، تسبیح تکوینی است یعنی همانطور که نقاشی زیبا انگار دارد نقاشش راحمد می کند  ،این عالم با این نظم و زیبایی دارد خداوند را تسبیح می گوید .
در نقد این نظر تفسیر نور در ذیل همین آیه می نویسد: قرآن، بارها مسأله ى تسبیح موجودات و سجده و نماز آنها را با صراحت بیان کرده و گاهى فرموده است: شما تسبیح آنها را نمى فهمید. (اسراء، ۴۴) از این آیات به دست مى آید که علم و شعور، مخصوص انسان‌ها نیست. گرچه بعضى تسبیح موجودات هستى را تسبیح تکوینى و زبان حال آفرینش دانسته اند، ولى ظاهر آیات بر خلاف این مطلب است. 

منبع:

تفسیر نمونه و نور ذیل آیه 41 سوره نور

در چنین روزی( روز دوم محرم) ابی عبد الله به کربلا رسید.، امام حسین علیه السّلام پرسید: «نام این زمین چیست؟ » گفته شد: کربلا فرمود:
«اللّهم انّى اعوذ بک من الکرب و البلاء
، خدایا من پناه مى برم به تو از اندوه و بلا. » (1)
 سپس فرمود: «اینجا محل اندوه و بلا است، فرود آیید. »
انزلوا هاهنا و اللَّه محطّ رحالنا و مسفک دمائنا، هاهنا و اللَّه مخطّ قبورنا، و هاهنا و اللَّه سبى حریمنا بهذا حدّثنى جدّى
، در همین جا فرود آیید، سوگند به خدا همین جا جاى پیاده شدن ما و محل ریختن خون ما و محل قبرهاى ما است. سوگند به خدا در همین جا اهل بیت من به اسیرى برده شوند. جدّم رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله و سلم به من چنین خبر داده است.
همه همراهان امام حسین علیه السّلام در همان جا فرود آمدند، حرّ و لشکرش در ناحیه اى از آن سرزمین توقّف نمودند. (2)
پاورقی:
(1). روایت شده: امام حسین (ع) زمین کربلا (آن قسمتى که محل قبر و اطرافش است) را از اهالى نینوا و غاضریّه به شصت هزار درهم خریدارى کرد، و آن مبلغ را به آنها انفاق نمود و با آنها شرط کرد که مردم را به مکان قبرش راهنمایى کنند، و زائرانش را سه روز به عنوان میهمان بپذیرند. (معجم البلدان، ج ۴، ص ۲۴۹- مجمع البحرین، واژه کربلا) (مترجم)
(2)غم نامه کربلا : ترجمه لهوف ؛ص103

آنچه که اولیاء خدا از کربلا درک میکنند صحنه ای سیاه و خون آلود از کربلا نیست بلکه آنها همانطور که عقیله بنی هاشم زینب کبری می فرماید، جز زیبایی و سفیدی نمی بینند.

جانبازان کربلا در راستاى وصال به حق به این مقام ارجمند رسیده بودند از این رو براى جان دادن و ایثار از همدیگر پیشى مى گرفتند، و جانهایشان را در معرض خطر نیزه‌ها و شمشیرها قرار داده، و با لذّت و سرور به استقبال مرگ مى شتافتند، (۱) که به راستى عالم بزرگ سید مرتضى علم الهدى (وفات یافته ۴۳۶ ه. ق) خطاب به این نیکمردان ایثارگر چه عالى سروده آنجا که گوید:
لهم جسوم على الرّمضاء مهملة و انفس فی جوار اللَّه یقربها
کان قاصدها بالضّر نافعها و انّ قاتلها بالسّیف محییها
«جسم هایشان بر روى خاک گرم کربلا افتاده، ولى ارواحشان در جوار قرب خداوند آرمیده است.
گویى دشمنانى که زیان آنها را مى خواستند، به نفع آنها اقدام کردند، و قاتلان شمشیر بدستشان، موجب زندگى ابدى آنها شدند. »
اگر پیروى از دستورهاى قرآن و سنّت نبود که به خاطر مصیبت جانگداز فقدان نشانه هاى هدایت، و به وجود آمدن پایه هاى گمراهى، سزاوار است لباس مصیبت پوشید و شعار مصیبت زدگى سرداد، و آه و افسوس به خاطر از دست رفتن عزیزان کربلا نمود، لازم بود به خاطر این نعمت عظیمى که نصیب این رادمردان الهى شده، لباس خوشحالى بپوشیم و مبارکباد بگوییم، ولى نظر به اینکه سوگوارى براى مصیبت این عزیزان، موجب رضاى حاکم روز معاد، و وصول به اهداف بندگان شایسته الهى است، ما لباس سوگ پوشیدیم و با اشک ریختن مأنوس شدیم.
- غم نامه کربلا : ترجمه لهوف ؛ ص30

آیت الله خامنه ای در جواب سوالی میفرمایند:
مخالفت با قوانین نظام جمهوری اسلامی، جایز نیست. (س ۱۹۸۲ اجوبه الاستفتائات)
دومین گناه آن موقعی پیدا می شود که حق دیگری ضایع شود و حق الناس بر گردن ما بیفتد. مثلا رد شدن از چراغ قرمزی که دیگران را مجبور به توقف کند. یا پارک دوبله ای که دیگران را مجبور به منحرف شدن از مسیر خود کند. یا پارک کردن روبروی درب دیگران که مانع از خروج وسیله نقلیه آنها شود.
سومین گناه رعایت نکردن قوانین آزار و اذیت دیگران است. بسیاری از اوقات بی قانونی باعث ناراحتی و عصبانیت و آزار دیگران می شود چنانکه زیاد شنیده ایم که در این مواقع میگویند: بر مردم آزار لعنت. و به راستی که بر مردم آزار لعنت است همانطور که پیامبر صل الله علیه واله فرمودند:
 «من آذى مؤمنا فقد آذانی، و من آذانی فقد آذى اللّه، و من آذى اللّه فهو ملعون فی التوراة و الإنجیل و الزبور و الفرقان».
کسی که مومنی را آزار دهد مرا آزار داده و کسی که مرا آزار دهد خدا را آزار داده و کسی که خدا را آزار دهد در تورات و انجیل و زبور و قرآن ملعون است. (کافی ج2 ص368 )
البته اینها به غیر از گناهان دیگری است که در حین رانندگی ممکن است انجام شود. مثل گوش دادن به موسیقی حرام و چشم چرانی و عیاشی و هواسرانی با آن و ایجاد صدای ناهنجار یا دود زیاد و...
پس لازم است در هنگام رانندگی بسیار دقت کنیم تا مبادا خود را در مهلکه این گناهان کمر شکن بیندازیم.

یکی از گناهانی که بسیاری از ما مبتلا به آن هستیم و عقوبت های شدیدی هم به دنبال دارد آزار و اذیت مومن است. شاید بپرسید از کجا می گویی بسیاری از ما دیگران را اذیت میکنیم؟
جواب من این است که با کمی تامل در می یابیم که زندگی ما با اطرافیانمان در هم پیچیده و اگر حقوق دیگران را ندانیم یا رعایت نکنیم باعث آزار دیگران خواهیم شد و حال آنکه رعایت حقوق دیگران بسیار مشکل است و نیازمند آگاهی و دقت فراوان است.
اذیت کردن مومن ممکن است با بی توجهی در خانه ،اداره،محل تحصیل ،محل کار ،جامعه و ... اتفاق بیفتد و در واقع ما در همه جا در گیر این گناه هستیم و هر لحظه ممکن است آن را مرتکب شویم.
مردی که با ایراد گرفتن از دستپخت زنش او را اذیت می کند ، در حالی که در شرع مقدس وظیفه زن آشپزی کردن نیست و مرد حق ندارد مثل طلبکاری با زنی که سعی کرده غذای خوشمزه را برای مردش آماده کند و منتظر تشکر شوهرش هست ، رفتار کند.
یا رعایت نکردن حقوق دیگران در رانندگی که باعث اذیت و ناراحتی دیگران میشود (علاوه بر حق الناس و حرام بودن رعایت نکردن قانون).
یا داد زدن بر سر دیگران گر چه حق با ما باشد . یا سیگار کشیدن در جایی که دیگران را اذیت میکند . یا بوق زدن های نا بجا . ووو...
   

 

شاید حرام بودن آزار و اذیت(ایذاء) دیگران(مومنین) برای بسیاری از افراد روشن نباشد و ندانند که این عمل چه گناه بزرگی محسوب می شود . در این پست سعی می کنم به حرمت ایذاء مومن و عواقب آن اشاره کنم.
یکی از روایاتی که بر حرام بودن آزار و اذیت دیگران دلالت دارد روایتی است از امام صادق علیه السلام که فرمودند:
قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِیَأْذَنْ بِحَرْبٍ مِنِّی مَنْ آذَى عَبْدِیَ المومن..َ.
خداوند فرمود: کسی که بنده مومن مرا اذیت کند به من اعلان جنگ میدهد. (الکافی ۲- ۳۵۰- ۱. )
خداوند در قرآن کریم می فرماید:
وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِینًا
ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﻮﻣﻦ ﺭﺍ [ ﺑﺎ ﻣﺘﻬﻢ ﻛﺮﺩﻥ ] ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﻣﻰ  ﺁﺯﺍﺭﻧﺪ ، ﺑﻰ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺑﻬﺘﺎﻥ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ .(احزاب58)
و برای بزرگی این گناه همین روایت از پیامبر صل الله علیه واله بس که فرمودند:
 «من آذى مؤمنا فقد آذانی، و من آذانی فقد آذى اللّه، و من آذى اللّه فهو ملعون فی التوراة و الإنجیل و الزبور و الفرقان».
کسی که مومنی را آزار دهد مرا آزار داده و کسی که مرا آزار دهد خدا را آزار داده و کسی که خدا را آزار دهد در تورات و انجیل و زبور و قرآن ملعون است. (جامع السعادات )

منابع برای مطالعه بیشتر:
جامع السعادات ج2 ص220
وسائل الشیعه_حرمت ایذاء مومن

سال های سختی و شکنجه گذشت و بالاخره بعد از سال ها انتظار در چنین روزی اسرا برگشتند.

امام خمینی فرمودند :اگر روزی اسرا برگشتند و من نبودم سلام مرا به آنها برسانید و بگویید خمینی به فکرتان بود...

سلام امام بر شما باد. آزاد مردان!خمینی به فکرتان بود...