سایت رسمی عباد الرحمن

برای دریافت نسخه طب اسلامی یا طب سنتی، بیماری و  شمار تلفن همراه خودتان را (برای ارسال جواب در تلگرام یا سروش) در قسمت نظرات ارسال کنید. روش درمانی به این صورت است که ابتدا شما باید به سوالاتی جواب دهید سپس با توجه به جواب های شما نسخه داده می شود. نسخه شامل دارو های گیاهی، پرهیزها، اعمال یداوی مورد نیاز مثل حجامت و... است.

در نماز جماعت اگر در رکعت دوم نماز چهار رکعتی به امام جماعت برسیم و اقتدا کنیم غالبا وقت برای گفتن تسبیحات اربعه کم است و ما را از نماز جماعت عقب می اندازد چون وقتی به رکعت دوم نماز خودمان رسیدیم باید تشهد را به تنهایی بخوانیم و بلند شویم و مشغول تسبیحات اربعه شده و خود را به امام جماعت برسانیم. اگر وقت برای سه بار تسبیحات اربعه نبود به فتوای تمام مراجع می توان یک بار تسبیحات اربعه را گفت و به رکوع رفت.

ثبت نام حوزه علمیه برادران 97-98

امام صادق علیه السلام می فرمایند: لَو عَلِمَ النّاسُ ما فی طَلَبِ العِلمِ لَطَلَبوهُ و لَو بِسَفکِ المُهَجِ و خَوضِ اللُّجَجِ. [۱] 
 اگر مردم می‌دانستند که علم چه فوایدی دارد، هر آینه در جستجوی آن بر می‌آمدند گر چه در راه آن خون بریزند و در ژرفای دریاها فرو روند. 

تلخیص تنبیهات استصحاب

تنبیه اول: در استصحاب، شک و یقین فعلی لازم است

در حالت غفلت استصحاب جاری نمی شود چون برای استصحاب شک و یقین فعلی لازم است

فعلی لازم است

تنبیه دوم: استصحاب با تقدیر یقین

گفتیم که در استصحاب باید یقین و شک فعلی وجود داشته باشد. سوال اینجاست که آیا یقین تقدیری و فرضی هم کفایت می کند یا نه؟

اخوند ره: اظهر جریان استصحاب علی تقدیر یقین است.

تنبیه سوم: اقسام استصحاب کلی

تنبیه چهارم: جریان استصحاب در امور غیر قاره

بدون شک استصحاب در امور غیر تدریجی (قاره) جاری می شود و در امور تدریجی (غیر قاره) مثل زمان و حرکت آب هم، چنان که در این تنبیه اثبات می شود استصحاب جاری می شود.

تنبیه چهاردهم: مراد از شک در ادله استصحاب

در مورد شکی که در استصحاب اخذ شده دو احتمال وجود دارد:

1. مراد از آن شک اصطلاحی باشد (تساوی الطرفین)
2. مراد از آن غیر یقین است و شامل ظن به خلاف و ظن به وفاق را هم در بر می گیرد.

آخوند ره: مراد غیر یقین است زیرا:

1. در عرف و لغت همانگونه که در بعضی از کتابهای لغت وارد شده
2. در روایات وارد شده در ابواب مختلف استصحاب، مراد از شک غیر یقین است.
3. تقابل بین یقین و شک که در روایات استصحاب اخذ شده است. یقین را به وسیله یقین نقض نکن بلکه به وسیله یقین دیگر نقض کن.مثلا در لا حتی یستیقن انه قد نام، امام بدون اینکه تفصیلی قائل شوند فرمودند با وجود اماره بر خواب ( یکی چرت و دو چرت) و فرقی بین ظن به نوم و عدم ظن به نوم نگذاشتند.

تنبیه سیزدهم: استصحاب حکم مخصص

با وجود دلیل اجتهادی خواه به نحو خطاب عام باشد و خواه به نحو خطاب مطلق و... نوبت به استصحاب نمی رسد زیرا دلیل اجتهادی بر اصل عملی مقدم است اما گاهی خطاب عام وارد شده (مثل اکرم العلماء) و به دنبال آن خطاب خاصی که اختصاص به زمان مشخص دارد وارد شده (مثل لا تکرم زیدا العالم یوم الجمعه) حال پس از سپری شدن این زمان (یوم الجمعه) شک می کنیم که آیا پس از زمان خاص به عموم عام اخذ می کنیم یا حکم خاص را استصحاب می کنیم. ( در روز شنبه شک می کنیم که آیا هنوز هم نباید زید عالم اکرام شود یا نه)

تنبیه دوازدهم: استصحاب امور اعتقادی

در تنبه ده و هفت گفیتم که مستصحب باید یا از احکام شرعیه باشد یا از موضوعاتی که دارای حکم شرعی(مثل حیات زید که دارای اثر بلاواسطه باشد یا موضوعات صرفه یعنی موضوعات عرفی که شارع بدون تصرف در آنها، آنها را موضوع حکم شرعی قرار داده مثل تراب و ماء و نماز  و روزه) باشد.

امور اعتقادیه:

1. از اموری هستند که از نظر شرعی، اعتقاد (تسلیم و انقیاد) به آنها مهم است. مثل حالات حساب و محشر و چگونگی عقاب و ثواب: در چنین امور اعتقادی در صورتی که شرائط استصحاب(یقین سابق و شک لاحق وجود داشته باشد چون استصحاب عمومیت دارد هم در موضوع جارری میشود و هم درحکم (بین مفهوم یقین و اعتقاد عموم و خصوص من وجه است مثل اینکه اهل کتاب به پیامبری پیامبر ص یقین داشتند ولی اعتقاد و ایمان نداشتند. و مثل مردم که با شنیدن از یکی دو نفر اعتقاد به مطلبی پیدا میکنند بدون اینکه علم حاصل شود.)

تنبیه یازدهم: الشک فی التقدم و التأخر

شک:

• در اصل حدوث حکم یا موضوع ذی حکم است

استصحاب به عدم در صورتی که دارای اثر باشد جاری می شود.

• در کیفیت حدوث(تقدیم یا تاخیر حدوث) بعد از یقین بعد اصل تحقیق و حدوث

یا تقدم و تاخر را نسبت به اجزاء می سنجیم

تنبیه دهم: فی لزوم کون المستصحب حکما شرعیا

مراد از اینکه مستصحب یا حکم یا موضوع داری حکم شرعی است این است که در حال بقاء حکم یا موضوع ذی حکم باشد نه در حال حدوث پس مستصحب و لو در حال حدوث، حکم شرعی نداشته باشد استصحاب جاری می شود.

استصحاب در صورتی جریان پیدا می کند که شک در یکی از دو چیز باشد:

1. در حوزه حکم شرعی
2. در موضوعی که دارای حکم شرعی بلاواسطه است

اثریکه خودش یا صاحبش استصحاب می شود در زمان مشکوک لاحق معتبر است نه در زمان یقین سابق

• مثال: مثل اینکه یقین به اسطاعت زید 10 ساله داشتیم (اثری ندارد و مخالفت و موافقت و ثواب و عقاب ندارد) حال بعد از گذشت 10 سال دیگر در بقای استطاعت او شک می کنیم... استصحاب می کنیم بقاء استطاعت زید را و حکم به وجوب حج را بر آن مترتب می کنیم چون آنچه معتبر است .

تنبیه نهم: این تنبیه توضیح اصل مثبت هست که توهم نشود که عدم ترتب اثر غیر شرعی و نه اثر شرعی با واسطه ( واسطه عادی یا عقلی) به نسبت مستصحب واقعی است بلکه فقط به نسبت به مطلق الوجود است. (اصل مثبت در وجود واقعی وجود دارد نه مطلق وجود)

توضیح:

اثار ولوازم شرعی وغیر شرعی مستصحب دو قسم است:

• آثار و لوازم وجود واقعی مستصحب است یعنی این آثار بر وجود واقعی مستصحب مترتب می شوند نه بر وجود تعبدی مستصحب، مثل نبات لحیه
• آثار و لوازمی که بر مطلق الوجود مترتب می شود (خواه بر وجود واقعی مستصحب، خواه بر وجود ظاهری تعبدی مستصحب) مثل وجوب موافقت، حرمت مخالفت