سایت رسمی عباد الرحمن

در بسیاری از آیات قرآن کریم از تسبیح ،نماز و سجده حیوانات ،موجودات و حتی اشیاء صحبت شده است. یکی از این آیات ،آیه 41 سوره نور هست که می فرماید:
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُسَبِّحُ لَهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالطَّیْرُ صَافَّاتٍ کُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلَاتَهُ وَتَسْبِیحَهُ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ (۴۱)
آیا ندیدی تمام آنان که در آسمانها و زمینند برای خدا تسبیح می‌کنند، و همچنین پرندگان به هنگامی که بر فراز آسمان بال گسترده اند؟! هر یک از آنها نماز و تسبیح خود را می‌داند؛ و خداوند به آنچه انجام میدهند داناست! (۴۱) 
سوالی که مطرح می شود این است که ما که تسبیح و نمازی نمی بینیم پس چطور آیه شریفه می فرماید : آیا این تسبیح را نمی بینید؟
جواب این سوال این است که تسبیح و نماز موجودات لفظی و زبانی نیست بلکه جز با ادراک قلبی نمی توان آن را شنید.
البته عده ای می گویند منظور از این تسبیح ، تسبیح تکوینی است یعنی همانطور که نقاشی زیبا انگار دارد نقاشش راحمد می کند  ،این عالم با این نظم و زیبایی دارد خداوند را تسبیح می گوید .
در نقد این نظر تفسیر نور در ذیل همین آیه می نویسد: قرآن، بارها مسأله ى تسبیح موجودات و سجده و نماز آنها را با صراحت بیان کرده و گاهى فرموده است: شما تسبیح آنها را نمى فهمید. (اسراء، ۴۴) از این آیات به دست مى آید که علم و شعور، مخصوص انسان‌ها نیست. گرچه بعضى تسبیح موجودات هستى را تسبیح تکوینى و زبان حال آفرینش دانسته اند، ولى ظاهر آیات بر خلاف این مطلب است. 

منبع:

تفسیر نمونه و نور ذیل آیه 41 سوره نور