سایت رسمی عباد الرحمن

به فتوای مقام معظم رهبری کسی که سفر مقدمه شغل اوست با شرایطی نماز او تمام و روزه او کامل است، گر چه کمتر از ده روز در محل کارش بماند.

اشتغال طولانی به کار نه ماموریت کاری

شرط اول ، طولانی بودن مدت اشتغال شخص به کارش است پس کسی که کارش فقط یک ماموریت شغلی باشد که قرار نیست مدت آن طولانی باشد(س119) ، در محل کارش حکم مسافرهای دیگر را دارد و تا قصد ده روز اقامت را نکرده نمازش شکسته و روزه را نباید بگیرد.

زیاد سفر کردن نه اقامت طولانی در محل کار

شرط دوم این است که  مرتب در رفت و آمد باشد(کثیر السفر باشد) . پس اگر مدت زیادی در محل کارش می ماند (س122) در محل کارش حکم مسافرهای دیگر را دارد و تا قصد ده روز اقامت را نکرده نمازش شکسته و روزه را نباید بگیرد. این افراد اگر با قصد اقامت آن قدر در آنجا بمانند که عرفا وطن آنها به حساب آید، آنجا وطن آنها می شود و گر نه مسافر هستند و تا قصد اقامت ده روز نداشته باشند نماز و روزه آنها کامل نیست.

زود برگشتن به محل کار نه ده روز یا بیشتر ماندن در غیر محل کار

شرط سوم این است که ده روز در وطن یا جایی دیگر نماند  که در این صورت گر چه کثیر السفر هست ولی در سفر اول به محل کارش باید نماز را شکسته و روز را نگیرد و در سفر دوم به بعد نمازش تمام و روزه اش کامل است.

در ادامه استفتائات مرتبط آورده شده است.

به فتوای مقام معظم رهبری نماز و روزه کسی که مقدمه شغل او مسافرت است کامل است البته سفر اول و دوم در ابتدای کار و سفر اول در ادامه کار استثناء شده و در این سفرها نماز شکسته و روزه را نباید گرفت.
 برای مثال کسی که وطن او شهر قم است و برای کار هر هفته به تهران میرود و به قم بر می گردد در ابتدایی که مشغول به کار شده و به تهران می رود نماز او شکسته و روزه اش را نباید بگیرد همچنین برای بار دوم که به تهران می آید ولی برای بار سوم که به تهران می آید نماز او تمام و روزه اش کامل است. و تا وقتی که ده روز در قم  یا جای دیگری نماند نماز و روزه اش کامل است اما اگر ده روز در جایی ماند اولین بار که به تهران می رود نماز و روزه اش شکسته و بارهای بعدی که به تهران می آید نمازش تمام و روزه اش کامل است. در ادامه استفتائات معظم له آورده شده است.

حکم نماز و روزه مسافر در محل کار، سفر و ماموریت کاری

به فتوای مقام معظم رهبری کسی که سفر مقدمه شغل اوست مثل کسانی که مرتب به محل کار خود می روند و به وطنشان برمیگردند(مثلا وطن او قم است و محل کار او تهران است و آخر هفته ها به قم می آید و بقیه هفته تهران است)، باید نماز را تمام و روزه را کامل بگیرد  

حتی اگر در جایی غیر از وطن خود ساکن شود و مرتب بین این محل سکونت غیر وطن و محل اشتغال خود در رفت و آمد باشد مثل کسی که یزد وطن اوست و تهران محل کار اوست و در قم سکونت کرده است(برای خواب و استراحت یا...) و در این محل سکونت ، کمتر از ده روز اقامت کند، نماز و روزه او در محل اشتغال او(تهران در مثال) کامل است.

هر فرسخ حدود 5 کیلومتر است و در اینکه هشت فرسخ ( مسافت شرعی ) دقیقا چند کیلو متر است بین فقها اختلاف است ، و اهمیت این اختلاف زمانی مهم است که بین 40 تا 45 کیلومتر طی کنیم چون وظیفه مقلدین  هر مرجع فرق میکند .ولی اگر قصد کند بیش از 45 کیلومتر طی کند، نماز طبق نظر تمام مراجع شکسته است ونباید روزه گرفت.

البته شکسته شدن نماز و باطل شدن روزه فقط بعد از گذشتن از حد ترخص شهر صحیح است و اگر قبل از حد ترخص روزه باطل شود کفاره و قضا واجب است. 

مسافت شرعی در رساله مراجع تقلید

ﻣﺴﺄﻟﻪ 1- ﻣﺴﺎﻓﺖ ﺷﺮﻋﻰ، ﻫﺸﺖ ﻓﺮﺳﺦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺪﻭﺩ 45 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ۱ (ﺱ 359)

۱- ﺑﻬﺠﺖ (ﺍﺳﺘﻔﺘﺎ) ﻭ ﻓﺎﺿﻞ (ﺍﺳﺘﻔﺘﺎ): ﺣﺪﻭﺩ 45 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. 

ﺧﻮﺋﻰ (ﺭ. ﻡ 1280)، ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ (ﺭ. ﻡ 1280)، ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ (ﺭ. ﻡ 1280)، ﻭ ﻣﻜﺎﺭﻡ (ﺭ. ﻡ 1119): ﺣﺪﻭﺩ 43 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. (ﻫﺮ ﻓﺮﺳﺦ ﺷﺮﻋﻰ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﻨﺞ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺍﺳﺖ).

سیستانی (ﺭ. ﻡ 1280) ﺣﺪﻭﺩ 44 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺧﺎﻣﻨﻪ ﺍﻯ (ﺍﺳﺘﻔﺘﺎ): حدود ۴۱ کیلومتر است

ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ  (ﺭ. ﻡ 1280) ﺣﺪﻭﺩ 40 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. (ﻫﺮ ﻓﺮﺳﺦ ﺷﺮﻋﻰ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﭘﻨﺞ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﺍﺳﺖ). 

منبع: کتاب احکام مسافر - مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی

مسافر از نظر حکم شرعی به سه قسم تقسیم می شود:
1. کسی که مسافرت را برای تفریح و زیارت و مثل اینها می رود
به فتوای تمام مراجع نماز چنین مسافری شکسته است و نمی تواند روزه بگیرد.

2. کسی که مسافرت شغل او است مثل خلبان و ملوان و راننده بین شهری و...
به فتوای تمام مراجع نماز چنین مسافری تمام است و باید روز هایش را بگیرد.

3. کسی که مسافرت مقدمه شغل اوست مثل دانشجو یا کارمندی که باید هر روز مسافت شرعی را برود و برگردد.
تمام مراجع به جز آیت الله خمینی و فاضل حکم این قسم را مثل حکم قسم دوم می دانند و این دو مرجع حکم این قسم را مثل حکم قسم اول می دانند. نکات و شرایط قسم سوم در پست های آینده آورده می شود. 

به فتوای تمام مراجع ،مسافری که می خواهد ده روز یا بیشتر  در محلی بماند ، اگر از اول ، قصد داشته باشد که در بین این ده روز به جایی که از حد ترخص رد می شود مسافرت کند و به همان محل برگردد، فقط در صورت داشتن شرایطی نماز او در این ده روز تمام است، که حداقل این شرایط مسافرت نکردن به اندازه مسافت شرعی(هشت فرسخ) است. چون در این مساله بین فقها اختلاف فتوا هست ، هر کس باید به مرجع خود رجوع کند

ﻣﺴﺄﻟﻪ - ﻣﺴﺎﻓﺮﻯ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﺤﻠﻰ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ *، ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻥ ﺟﺎ (ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺣﺪ ﺗﺮﺧﺺ) ﺑﺮﻭﺩ، ﺍﺷﻜﺎﻟﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻗﺼﺪ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺍﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺖ. ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺣﺪ ﺗﺮﺧﺺ ﺑﺮﻭﺩ، ﭼﻨﺎﻥ ﭼﻪ ﻣﺠﻤﻮﻉ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺍﻭ ﺣﺪﻭﺩ ﻳﻜﻰ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻞ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﺯ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺖ (ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺣﺪ ﺗﺮﺧﺺ ﻛﻪ ﺭﻓﺘﻪ) ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. (1) (ﺭ. ﻡ 1338)

ﻣﺜﺎﻝ: ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﺁﺑﺎﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻫﻮﺍﺯ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻜﻰ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻛﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮﻯ ﺍﻫﻮﺍﺯ ﺑﺮﻭﺩ؛ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻫﻮﺍﺯ، ﺗﺤﻘﻖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺷﻜﺴﺘﻪ (2) ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﻬﺮﻙ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﻣﺠﻤﻮﻉ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ، ﺍﻗﺎﻣﺘﺶ ﺩﺭ ﺍﻫﻮﺍﺯ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺖ.

برای دیدن فتوای بقیه مراجع (غیر امام خمینی) به ادامه مطلب مراجعه کنید.

ﻣﺴﺎﻓﺮﻯ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺭﺩ، ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻰ ﺑﻤﺎﻧﺪ، اگر احتمال بدهد که قبل از تمام شدن این ده روز آنجا را ترک می کند( چه دوباره بخواهد به همان محل برگردد ،چه نخواهد برگردد) نمازهای او تمام نیست و باید شکسته بخواند.(و اگر می داند که آنجا را ترک می کند به مساله مربوطه مراجعه شود)

ﻣﺴﺄﻟﻪ :ﻣﺴﺎﻓﺮﻯ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺭﺩ، ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻰ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺩﺭ ﺍﺛﻨﺎﻯ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻛﻨﺪ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﺎﺕ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﻜﻨﻨﺪ (ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻏﻴﺮ ﻋﻘﻠﺎﻳﻰ ﺑﺎﺷﺪ)، ﻗﺼﺪ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻣﺎﻧﻊ، ﻗﻮﻯ ﺑﺎﺷﺪ (ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻋﻘﻠﺎﻳﻰ ﺑﺎﺷﺪ)، ﻗﺼﺪ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ.(مساله1340)

ﻣﺜﺎﻝ: ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﺁﺑﺎﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻫﻮﺍﺯ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﻭﻟﻰ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﺑﺎﺩﺍﻥ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ. ﭼﻨﺎﻥ ﭼﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﻭ، ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﻢ ﻭ ﺳﺮ ﺣﺎﻟﻰ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻛﺴﺎﻟﺖ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻋﺘﻨﺎﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻫﻮﺍﺯ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ. 

ﺍﺭﺍﻛﻰ (ﺭ. ﻡ 1333)، ﺧﻮﺋﻰ (ﺭ. ﻡ 1349)، ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ (ﺭ. ﻡ 1349)، ﺑﻬﺠﺖ، ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ (ﺭ. ﻡ 1349)، ﺧﺎﻣﻨﻪ ﺍﻯ، ﻓﺎﺿﻞ (ﺭ. ﻡ 1362) ﻭ ﻣﻜﺎﺭﻡ (ﺭ. ﻡ 1168): ﺣﻜﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ (ﺭﻩ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.

ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ (ﺭ. ﻡ 1349): ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﺤﻠﻰ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﻊ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﺁﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ؛ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻋﻘﻠﺎﻳﻰ ﺑﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ. ﺑﻠﻰ ﺍﮔﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﻨﺎﻥ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ، ﺍﮔﺮ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻋﻤﻠﺎ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ، ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ. 

بسیار پیش می آید که ما قصد داریم که کمتر از ده روز درجایی بمانیم ولی بعد از چند روزاقامت، تصمیم می گیریم که چند روز بیشتر در انجا بمانیم (که جمعا ده روز یا بیشتر می شود) . باید توجه داشته باشیم که نباید گفت: چون ما ده روز در اینجا اقامت می کنیم پس نماز تمام است . بلکه چون از ابتدا تصمیم نداشتیم ده روز بمانیم نماز شکسته است و تصمیمی که بعدا می گیریم، قصد جدا گانه ای محسوب می شود ،که اگر تصمیم بگیریم ازامروز ده روز یا بیشتر بمانیم ،نماز تمام است و اگر تصمیم بگیریم که کمتر از ده روز بمانیم، نماز شکسته است، (اگر چه از روز اولی که امده ایم تا زمانی که می خواهیم برویم تصمیم داریم ده روز یا بیشتر اقامت کنیم)

ولی اگر مرتبا قصد کنیم که چند روز  دیگر (کمتر از ده روز) هم بمانیم ،بعد از گذشت سی روز (از روز سی ویکم) ،تا زمانی که در انجا هستیم، نماز ما تمام است (گر چه در مدت این سی روز نماز شکسته است).

مساله 1354: مسافری که می خواهد نه روز یا کمتر در محلی بماند ، اگر بعد از آن که نه روز یا کمتر در آنجا ماند ، بخواهد دوباره نه روز دیگر یا کمتر بماند همین طور تا سی روز ، روز سی و یکم باید نماز را تمام بخواند.

(فتوای تمام مراجع)

ﻣﺴﺄﻟﻪ 6- ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﻪ ﻫﺸﺖ ﻓﺮﺳﺦ (ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ) ﺑﻮﺩﻥ ﺳﻔﺮﺵ، ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﺳﻔﺮﺵ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺸﺖ ﻓﺮﺳﺦ ﺑﻮﺩﻩ؛ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﺭﺍﭼﻬﺎﺭ ﺭﻛﻌﺘﻰ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻭﻗﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﭼﻬﺎﺭ ﺭﻛﻌﺘﻰ ﻗﻀﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ. 23 (ﺭ. ﻡ 1276). 

ﻣﺴﺄﻟﻪ 7- ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺳﻔﺮﺵ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺸﺖ ﻓﺮﺳﺦ ﺍﺳﺖ، ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﺳﻔﺮﺵ ﻫﺸﺖ ﻓﺮﺳﺦ ﺑﻮﺩﻩ، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻭﻗﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻗﻀﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ. 24 (ﺭ. ﻡ 1361).

23- ﺍﺭﺍﻛﻰ (ﺭ. ﻡ 1268)، ﺧﻮﺋﻰ (ﺭ. ﻡ 1285)، ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ (ﺭ. ﻡ 1285)، ﺑﻬﺠﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻭﻗﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻗﻀﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ(ﺭ. ﻡ 1106)

، ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ (ﺭ. ﻡ 1285)، ﺧﺎﻣﻨﻪ ﺍﻯ (ﺍﺳﺘﻔﺘﺎ)، ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ (ﺭ. ﻡ 1285)، ﻓﺎﺿﻞ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﻗﻀﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ. (ﺭ. ﻡ 1298) 

ﻭ ﻣﻜﺎﺭﻡ (ﺭ. ﻡ 1123) ): ﺣﻜﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ (ﺭﻩ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. 

24- ﺍﺭﺍﻛﻰ (ﺭ. ﻡ 1354)، ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ (ﺭ. ﻡ 1370) ﻭ ﻓﺎﺿﻞ (ﺭ. ﻡ 1383): ﺍﮔﺮ ﻭﻗﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻗﻀﺎ ﻛﻨﺪ. 

ﺧﻮﺋﻰ (ﺭ. ﻡ 1370)، ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ (ﺭ. ﻡ 1370)، ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ (ﺭ. ﻡ 1370) ﻭ ﻣﻜﺎﺭﻡ (ﺭ. ﻡ 1185): ﺍﮔﺮ ﻭﻗﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻗﻀﺎ ﻟﺎﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ. 

ﺑﻬﺠﺖ (ﺭ. ﻡ 1106): ﺍﮔﺮ ﻭﻗﺖ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ. ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﮔﺮ ﻭﻗﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻗﻀﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ. 

ﺧﺎﻣﻨﻪ ﺍﻯ (ﺍﺳﺘﻔﺘﺎ): ﺣﻜﻢ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ (ﺭﻩ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. 

در مسئله اول فقها اختلافی ندارند جز اینکه بعضی احتیاط واجب کرده اند و بعضی فتوا داده اند ولی مسئله دوم اختلافی هست

مسافت شرعی چیست؟

چند فرسخ روزه باطل می شود؟

اگر کسی تصمیم بگیرد که هشت فرسخ (مسافت شرعی) طی کند ، هنگامی که به محل ترخص شهر رسید، نماز شکسته و روزه باطل می شود ( با شرایطی) ، و به این 8 فرسخ مسافت شرعی می گویند.

شکسته بودن نماز مسافر در مسیر

پس در حین مسافرت و طی کردن هشت فرسخ (بین حد ترخص شهر مبدا و مقصد) نمازش شکسته است چون معیار اینکه چه زمان نماز شکسته می شود این است که به حد ترخص شهر برسد و شروع به طی مسافت شرعی ( 8فرسخ) کند و تا زمانی که به جایی نرسیده که سفر را قطع می کند (چیزهایی که سفر را قطع می کند ) نماز او همچنان شکسته می ماند و روزه نباید بگیرد.

مسافت شرعی چقدر است؟

مسافت شرعی چند کیلومتر است؟

مسافت شرعی هشت فرسخ است و در اینکه هشت فرسخ چند کیلو متر است بین فقها اختلاف است ، و اهمیت این اختلاف زمانی مهم است که بین 40 تا 45 کیلومتر طی کنیم چون وظیفه مقلدین  هر مرجع فرق میکند .ولی اگر بیش از 45 کیلومتر طی کند نماز نظر طبق تمام مراجع شکسته است و روزه باطل است.

مسافت شرعی در رساله مراجع

ﻣﺴﺄﻟﻪ 1- ﻣﺴﺎﻓﺖ ﺷﺮﻋﻰ، ﻫﺸﺖ ﻓﺮﺳﺦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺪﻭﺩ 45 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ۱ (ﺱ 359)

۱- ﺑﻬﺠﺖ (ﺍﺳﺘﻔﺘﺎ)، ﺧﺎﻣﻨﻪ ﺍﻯ (ﺍﺳﺘﻔﺘﺎ) ﻭ ﻓﺎﺿﻞ (ﺍﺳﺘﻔﺘﺎ): ﺣﺪﻭﺩ 45 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. 

ﺧﻮﺋﻰ (ﺭ. ﻡ 1280)، ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ (ﺭ. ﻡ 1280)، ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ (ﺭ. ﻡ 1280)، ﻭ ﻣﻜﺎﺭﻡ (ﺭ. ﻡ 1119): ﺣﺪﻭﺩ 43 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. (ﻫﺮ ﻓﺮﺳﺦ ﺷﺮﻋﻰ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﻨﺞ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺍﺳﺖ).

سیستانی (ﺭ. ﻡ 1280) ﺣﺪﻭﺩ 44 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ  (ﺭ. ﻡ 1280)     ﺣﺪﻭﺩ 40 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. (ﻫﺮ ﻓﺮﺳﺦ ﺷﺮﻋﻰ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﭘﻨﺞ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﺍﺳﺖ.