سایت رسمی عباد الرحمن

برخی والدین فکر می کنند با تحت فشار قرار دادن فرزندان میتوان آنها را تربیت کرد و اتفاقا بعد از مدتی به کار خود ایمان پیدا می کنند و به اهداف خود می رسند. غافل از اینکه تربیت تحت فشار کار بسیار اشتباهی هست و تاثیر آن حداکثر تا زمان وجود این فشار است.به محض اینکه فرزندتان از دسترس شما خارج شود دیگر این تربیت از بین خواهد رفت و چه بسا مثل فنری که تا امروز تحت فشار بوده است بعد از برداشته شدن فشار (رها شدن) ناگهان کامل از جا در برود! علاوه بر اینکه این نوع تربیت تاثیرات منفی فراوان روحی و روانی هم در بر دارد.

مواظب باشید با توبیخ و تنبیه های جسمی و روانی زیاد فرزندتان را تادیب نکنید. این تربیت ها، تربیت های فشاری هست که هیچ ضمانت پایداری ندارد. و خیلی از وقت ها حتی ضمانت اجرائی هم ندارد بلکه نتیجه معکوس می دهد. چه فرزندانی که بخاطر سرزنش و اصرار های زیاد والدین از نماز فراری هستند و چه بسیار حتی جوانانی که از رفتار های بد متدینین رغبتی به نماز ندارند و اگر بخوانند مخفیانه این کار را انجام می دهند.

گاهی سکوت بسیار بهتر از گفتن هایی هست که افراد را از دین گریزان می کند. همینقدر که فرزندتان از رفتار شما متوجه شود که شما از این کار او ناراحت می شوید کافی است. او دوست دارد که مورد توجه و محبت دیگران باشد.
تنبیه و تشویق هر دو چه به صورت گفتن و چه به صورت عملی و ... همه باید وجود داشته باشد. نکته اساسی این است کی و کجا و چه مقدار باید استفاده شود. این مقدار برای هر خانواده ای متفاوت است. افراط و تفریط هر دو مضر است و عواقب شدیدی دارد.
گاهی سکوت کنید و با عدم توجه به فرزندتان به او بفهمانید که از او ناراحت هستید. گاهی که کار خوبی انجام می دهد او را تشویق کنید. گاهی با او دلسوزانه و بدون عصبانیت و توبیخ و سرزنش حرف بزنید و... . هنر شما انتخاب روش صحیح و به موقع و کنترل عصبانیت و رفتارتان هست. تربیت های از روی عصبانیت در واقع خالی کردن خود روی فرزند است و نه تنها هیچ تربیتی صورت نمی گیرد و نگرفته بلکه آثار سوء فراوان دارد و در آخرت هم والدین باید پاسخگوی داد و بیداد ها و رفتار پرخاشگرانه خود باشند.
باید توجه داشت که تربیت در هفت سال اول، هفت سال دوم و هفت سال سوم با هم متفاوت است و تربیت های گفتاری بیشتر برای هفت سال دوم است چون بچه ها وقتی به سن بلوغ می رسند استقلال طلب و پرخاشگر می شوند و روش های گفتار در بسیاری از موارد تاثیر منفی دارد مگر اینکه به جا و درست استفاده شود.
در هفت سال دوم، فرزند را باید به نماز تمرین داد و احکام و قرآن را به او آموخت و در تعلیم و تربیت او بسیار تلاش کرد.

لینک مطلب: http://erahman.ir/post/387