سایت رسمی عباد الرحمن

برای همه این سوال پیش می آید که چرا خروج زن از خانه نیازمند اجازه از شوهر است ، و چرا اسلام که ارزش افراد را به تقوای آنها می داند نه مرد یا زن بودن آنها و پیاده کردن عدالت را از اهداف فرستاده شدن انبیاء می داند اجازه ترک منزل را به دست مرد سپرده است.

ولادت بر سعادت امام حسن مجتبی علیه السلام بر همه شیعیان آن حضرت مبارک باد.

طبق فتوای تمام مراجع زن دو وظیفه نسبت به شوهر دارد . به عبارت دیگر مرد دو حق بر همسرش دارد. اول اینکه زن بدون اجازه او از خانه خارج نشود ( که شامل اجازه بیرون رفتن برای کار و درس خواندن و ... می شود) و دوم تمکین کردن یعنی تسلیم بودن برای هر لذتی که شوهر بخواهد.
به غیر از این دو، زن وظیفه ی واجب دیگری شرعا ندارد و شستشو و پخت و پز و کارهای خانه ،همه عمل مستحبی محسوب می شوند. و اسلام خواسته که زن در خانه احساس آزادی و راحتی کند ولی برای بیرون رفتن از خانه محدودیت داشته باشد.

و اگر زن در کارهایی که گفته شد اطاعت شوهر را نکند گناه کار است و حق ّ غذا و لباس و منزل و همخوابی ندارد ولی مهر او از بین نمی رود. در ادامه مطلب می توانید فتوای مراجع را هم ببینید.

اطاعت زن از شوهرش فقط در تمکین کردن(نزدیکی و...) و بیرون رفتن از خانه واجب است. وکارهای خانه به عهده خانم خانه نیست و مرد حق ندارد به زن دستور بدهد که فلان غذا را بپز یا اینکه بخاطر شور شدن غذا زن را ناراحت و اذیت کند. بلکه مرد باید از زن خواهش کند که کارهای خانه را انجام دهد و زن باید بداند که مرد بدلیل اینکه هزینه زندگی بر عهده اوست و باید برای امرار معاش کار کند، نمی تواند کارهای خانه را هم انجام دهد و باید کارها را عادلانه بین هم تقسیم کنند. یعنی اگر زن می تواند در هزینه زندگی به مرد کمک کند و اگر مرد می تواند در کار خانه به همسر خود کمک کند تا چرخ زندگی با عشق و محبت بچرخد. 

مسأله ۲۴۱۴ مرد حق ندارد زن خود را به خدمت خانه مجبور کند (۱)

(۱) (تبریزی): مگر آن که در عقد نکاح شرط کند.

 این مسأله، در رساله آیت اللّه (بهجت) نیست

(مکارم): مسأله زن وظیفه ندارد خدمت خانه را انجام دهد و غذا تهیّه کند و نظافت و مانند آن را انجام دهد مگر به میل خود و اگر مرد او را مجبور بر این کارها نماید زن می‌تواند حق ّ الزحمه خود را در برابر این کارها از او بگیرد.

-توضیح المسایل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید

مطالب مرتبط:

دو وظیفه زن که شرعا نسبت به شوهرش واجب است

تفسیر آیه 34 سوره نساء

هر فرسخ حدود 5 کیلومتر است و در اینکه هشت فرسخ ( مسافت شرعی ) دقیقا چند کیلو متر است بین فقها اختلاف است ، و اهمیت این اختلاف زمانی مهم است که بین 40 تا 45 کیلومتر طی کنیم چون وظیفه مقلدین  هر مرجع فرق میکند .ولی اگر قصد کند بیش از 45 کیلومتر طی کند، نماز طبق نظر تمام مراجع شکسته است ونباید روزه گرفت.

البته شکسته شدن نماز و باطل شدن روزه فقط بعد از گذشتن از حد ترخص شهر صحیح است و اگر قبل از حد ترخص روزه باطل شود کفاره و قضا واجب است. 

مسافت شرعی در رساله مراجع تقلید

ﻣﺴﺄﻟﻪ 1- ﻣﺴﺎﻓﺖ ﺷﺮﻋﻰ، ﻫﺸﺖ ﻓﺮﺳﺦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺪﻭﺩ 45 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ۱ (ﺱ 359)

۱- ﺑﻬﺠﺖ (ﺍﺳﺘﻔﺘﺎ) ﻭ ﻓﺎﺿﻞ (ﺍﺳﺘﻔﺘﺎ): ﺣﺪﻭﺩ 45 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. 

ﺧﻮﺋﻰ (ﺭ. ﻡ 1280)، ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ (ﺭ. ﻡ 1280)، ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ (ﺭ. ﻡ 1280)، ﻭ ﻣﻜﺎﺭﻡ (ﺭ. ﻡ 1119): ﺣﺪﻭﺩ 43 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. (ﻫﺮ ﻓﺮﺳﺦ ﺷﺮﻋﻰ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﻨﺞ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺍﺳﺖ).

سیستانی (ﺭ. ﻡ 1280) ﺣﺪﻭﺩ 44 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺧﺎﻣﻨﻪ ﺍﻯ (ﺍﺳﺘﻔﺘﺎ): حدود ۴۱ کیلومتر است

ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ  (ﺭ. ﻡ 1280) ﺣﺪﻭﺩ 40 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. (ﻫﺮ ﻓﺮﺳﺦ ﺷﺮﻋﻰ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﭘﻨﺞ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﺍﺳﺖ). 

منبع: کتاب احکام مسافر - مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی

برای دانلود کتاب نقش و جایگاه زینت و تجمل در سبک زندگی اسلامی در پسوند Pdf اینجا را کلیک کنید و برای اندروید اینجا را کلیک کنید و برای دریافت دیگر پسوند ها روی تصویر کتاب کلیک کنید.

فصل های مهم این کتاب از این قرار است:

گفتارسوم: مفهوم زینت و سبک زندگی اسلامی؛ 

فصل دوم: عدم تحریم زینت و تجمل در سبک زندگی اسلامی؛ 

فصل سوم: سفارش به زینت نمودن و تجمل گرایی؛ 

فصل چهارم: زُهد پیشگی و پرهیز از تجمل پرستی؛ 

فصل پنجم: حدود خود آرایی و خود نمایی در زنان؛ 

نگارش : مهدی عارفی جو 

مطالب مرتبط:

سبک زندگی اسلامی

دانلود کتاب های دیگر این وبلاگ

امیر المومنین علی علیه السلام در نهج البلاغه ،متقین و پرهیزگاران را افرادی توصیف می کند که با دل هایی محزون، خود را برای خداوند در سختی انداخته اند و دنبال لذت خوردن و خوابیدن نیستند و جسم خود را در راحتی قرار نداده اند.(البته فقیر و غنی بودن در متقی و پرهیزگار بودن مهم نیست و متقینی که امام توصیف کرده اند دارای درجه بالایی از ایمان هستند)

قُلُوبُهُم مَحزُونَةٌ وَ شُرُورُهُم مَأمُونَةٌ وَ أَجسَادُهُم نَحِیفَةٌ وَ حَاجَاتُهُم خَفِیفَةٌ وَ أَنفُسُهُم عَفِیفَةٌ 
دل‌های پرهیزکاران اندوهگین، و مردم از آزارشان در أمان، تن هایشان لاغر، و درخواست هایشان اندک، و نفسشان عفیف و دامنشان پاک است.

وَ أَمّا النّهَارَ فَحُلَمَاءُ عُلَمَاءُ أَبرَارٌ أَتقِیَاءُ قَد بَرَاهُمُ الخَوفُ برَی َ القِدَاحِ یَنظُرُ إِلَیهِمُ النّاظِرُ فَیَحسَبُهُم مَرضَی وَ مَا بِالقَومِ مِن مَرَضٍ وَ یَقُولُ لَقَد خُولِطُوا وَ لَقَد خَالَطَهُم أَمرٌ عَظِیمٌ لَا یَرضَونَ مِن أَعمَالِهِمُ القَلِیلَ وَ لَا یَستَکثِرُونَ الکَثِیرَ فَهُم لِأَنفُسِهِم مُتّهِمُونَ وَ مِن أَعمَالِهِم مُشفِقُونَ إِذَا زکُیّ َ أَحَدٌ مِنهُم خَافَ مِمّا یُقَالُ لَهُ فَیَقُولُ أَنَا أَعلَمُ بنِفَسیِ مِن غیَریِ وَ ربَیّ أَعلَمُ بیِ منِیّ بنِفَسیِ أللّهُمّ...
پرهیزکاران در روز، دانشمندانی بردبار، و نیکوکارانی با تقوا هستند که ترس الهی آنان را چونان تیر تراشیده لاغر کرده است، کسی که به آنها می‌نگرد می‌پندارد که بیمارند امّا آنان را بیماری نیست، و می‌گوید، مردم در اشتباهند! در صورتی که آشفتگی ظاهرشان، نشان از امری بزرگ است. از اعمال اندک خود خشنود نیستند، و اعمال زیاد خود را بسیار نمی شمارند.
نفس خود را متّهم می‌کنند، و از کردار خود ترسناکند. هرگاه یکی از آنان را بستایند، از آنچه در تعریف او گفته شد در هراس افتاده می‌گوید:
«من خود را از دیگران بهتر می‌شناسم و خدای من، مرا بهتر از من می‌شناسد، بار خدایا، مرا بر آنچه می‌گویند محاکمه نفرما، و بهتر از آن قرارم ده که می‌گویند، و گناهانی که نمی دانند بیامرز!

إِنِ استَصعَبَت عَلَیهِ نَفسُهُ فِیمَا تَکرَهُ لَم یُعطِهَا سُؤلَهَا فِیمَا تُحِبّ
اگر نفس او در آنچه دشوار است فرمان نبرد، از آنچه دوست دارد محرومش می‌کند.

أَکلُهُ سَهلًا
خوراکش کم است

إِن ضَحِکَ لَم یَعلُ صَوتُهُ
و اگر بخندد آواز خنده او بلند نمی شود،

هُوَ ألّذِی یَنتَقِمُ لَهُ نَفسُهُ مِنهُ فِی عَنَاءٍ وَ النّاسُ مِنهُ فِی رَاحَةٍ أَتعَبَ نَفسَهُ لِآخِرَتِهِ وَ أَرَاحَ النّاسَ مِن نَفسِهِ بُعدُهُ عَمّن تَبَاعَدَ عَنهُ زُهدٌ وَ نَزَاهَةٌ وَ دُنُوّهُ مِمّن دَنَا مِنهُ لِینٌ وَ رَحمَةٌ
نفس او از دستش در زحمت، ولی مردم در آسایشند. برای قیامت خود را به زحمت می‌افکند، ولی مردم را به رفاه و آسایش می‌رساند. دوری او از برخی مردم، از روی زهد و پارسایی، و نزدیک شدنش با بعضی دیگر از روی مهربانی و نرمی است. 

خطبه 193 نهج البلاغه

به فتوای تمام مراجع اگر روزه دار، سهوی (ناخواسته و بی اختیار) قی(استفراغ و بالا آوردن غذا) کند ،روزه او باطل نمی شود .همچنین اگر سهوا مقداری از آنچه که قی کرده را فرو ببرد.
ولی اگر عمدا قی کند ولو بخاطر مسمومیت و... روزه او باطل می شود همچنین اگر عمدا مقداری از آنچه قی کرده فرو ببرد.

مسأله ۱۶۴۶ هر گاه روزه دار عمداً قی کند اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد روزه اش باطل می‌شود ولی اگر سهواً یا بی اختیار قی کند اشکال ندارد (۱).

(۱) (بهجت: ) ولی نباید آن را عمداً فرو ببرد.
(مکارم: ) مسأله قی کردن از روی عمد روزه را باطل می‌کند، هر چند برای نجات از مسمومیّت و درمان بیماری و مانند آن باشد ولی قی کردن بدون اختیار یا از روی سهو روزه را باطل نمی کند.
- جلد ۱، صفحه ۹۱۸ - توضیح المسایل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید 

معرفی کتاب صرف ساده

از آنجایی که طلاب، سه سال اول تحصیل خود را به ادبیات عرب می پردازند، در سال اول حوزه علمیه، کتاب صرف ساده محمد رضا طباطبایی را در کنار سه کتاب نحوی: نحو مقدماتی، هدایه و صمدیه می خوانند تا با زبان دین آشنا شوند و به مرور به این زبان مسلط شده و حتی متن دروس را به زبان عربی بخوانند. بخش فعل این کتاب، فارسی و بخش اسم آن، عربی  است و طلبه بعد از اینکه مقداری عربی یاد گرفت می تواند متن کتاب را به عربی هم بخواند( البته متن عربی آن ساده و روان است).

گر چه مرد بنا بر ایه34 سوره نساء مدیریت و سرپرستی خانواده را به عهده دارد ولی حق ندارد بر زن و فرزندانش سخت گیری کند و از مسئولیتی که دارد سوء استفاده کند. روایت شده است که رسول خدا صلی الله علیه و اله فرمود : بدترین مردم مردِ سختگیر بر خانواده است.(1) شخصی پرسید: ای رسول خدا! مراد از سختگیری بر خانواده چیست؟ فرمود: مرد هر گاه وارد خانه شد همسرش بترسد وفرزندش بهراسد و بگریزد و هر گاه از خانه بیرون رفت همسرش بخندد.(2)

پاورقی:

1)شر الناس المضیق علی اهله(الجامع الصغیر،ج2،ص77)

2)...قالوا: یا رسول الله ! و کیف یکون ضیفا علی اهله؟ قال: الرجل اذا دخل بیته خشعت امراته و هرب ولده و فرّ فاذا خرج ضحکت امراته(مجمع الزوائد، ج8 ، ص25)

3)ترجمه از مفاتیح الحیاه

مطالب مرتبط:

تفسیر آیه 34 سوره نساء