- دوشنبه ۲۰ ارديبهشت ۹۵
- ۱۷:۳۴
خداوند در آیه 67 سوره توبه می فرماید : خدا منافقان را فراموش کرده است و علت این فراموشی را اینچنین بیان میکند: آنها خدا را فراموش کردند پس خدا هم آنها را فراموش کرد .
واضح است که خداوند هیچ گاه فراموشی نمی گیرد و منظور این است که در عمل آنها را فراموش کرده است و از رحمت خود محروم کرده است چون رحمت خداوند همانطور که در آیه 71 سوره توبه آمده مشروط به ایمان و عمل به دستورات الهی است .
فلذا یاد آور می شود که قبل از شما هم کسانی بودند که مال و اموال و قدرت بیشتر از شما به آنها داده شده بود و آنها خودشان را در گناه فرو بردند و ضرر کردند و عذاب الهی بر آنها نازل شد.
خداوند زندگی اقوام گذشته را نقل می کند تا عبرت بگیریم و بدانیم که کسانی که بیش از ما قدرت و ثروت داشتند عمر کوتاه را به سعی در لذت بردن از دنیا سپری کردند و جزء زیانکاران شدند ، و ما هم اگر شهوت ها و حب دنیا را در دل نگه داریم، کوتاهی عمر و زیان در پایان عمر را فراموش می کنیم ،و به خاطر لذت زود گذر دنیا به خود ظلم می کنیم و رحمت و نعمات الهی(مال و اموال و قدرت و توانایی) را به لعن و عذاب الهی تبدیل می کنیم.
و برای تذکر همین بس که...
چه سخت است فراموش ماندن از خاطر او...
منابع و آیات در ادامه مطلب
منبع: تفسیر جامع الجوامع
پی نوشت:
آیات 67 تا71 سوره توبه
الْمُنافِقُونَ وَ الْمُنافِقاتُ بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمُنْکَرِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَ یَقْبِضُونَ أَیْدِیَهُمْ نَسُوا اللَّهَ فَنَسِیَهُمْ إِنَّ الْمُنافِقِینَ هُمُ الْفاسِقُونَ (67) وَعَدَ اللَّهُ الْمُنافِقِینَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْکُفَّارَ نارَ جَهَنَّمَ خالِدِینَ فِیها هِیَ حَسْبُهُمْ وَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ لَهُمْ عَذابٌ مُقِیمٌ (68) کَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ کانُوا أَشَدَّ مِنْکُمْ قُوَّةً وَ أَکْثَرَ أَمْوالاً وَ أَوْلاداً فَاسْتَمْتَعُوا بِخَلاقِهِمْ فَاسْتَمْتَعْتُمْ بِخَلاقِکُمْ کَمَا اسْتَمْتَعَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ بِخَلاقِهِمْ وَ خُضْتُمْ کَالَّذِی خاضُوا أُولئِکَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْخاسِرُونَ (69) أَ لَمْ یَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوحٍ وَ عادٍ وَ ثَمُودَ وَ قَوْمِ إِبْراهِیمَ وَ أَصْحابِ مَدْیَنَ وَ الْمُؤْتَفِکاتِ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَما کانَ اللَّهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ (70) وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ یُطِیعُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِکَ سَیَرْحَمُهُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (71)
57
ترجمه:
مردان و زنان منافق، برخی شان از برخ دیگر آنهایند:
که امر به منکر و نهی از معروف می‌کنند و دستهایشان را (از بخشش و انفاق) می‌بندند، اینها خدا را فراموش کردند، خدا هم آنها را از یاد برد، به درستی که منافقان فاسقند. (67)
خداوند به زنان و مردان منافق و نیز به کافران وعده آتش دوزخ داده که در آن جاویدانند، همین آنها را بس است و خدا لعنتشان کرده و کیفری همیشگی دارند. (68)
مانند کسانی که پیش از شما بودند که از لحاظ نیرو سختتر و از لحاظ ثروت و داشتن فرزند از شما بیشتر بودند و از آنچه سهمشان بود
58
بهره مند شدند، شما نیز از نصیب خود بهره مند شدید مانند کسانی که پیش از شما از نصیب خود بهره بردند و شما (در گناه و خلاف) فرو رفتید همانگونه که آنها فرو رفتند و اعمالشان در دنیا و آخرت از بین رفت و همانها زیانکارانند. (69)
آیا خبر آنان که پیش از ایشان بوده اند:
قوم نوح و عاد و ثمود و قوم ابراهیم و اهل مدین و آبادیهای واژگون شده، که پیامبرانشان با دلیلهای روشن به سوی آنها آمدند، به اینها نرسیده است؟
خدا به آنها ستم نکرد اما خود آنها به خویشتن ستم روا می‌داشتند.
و مردها و زنان با ایمان، برخی از آنان دوستان برخی دیگرند، امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند و نماز بپا می‌دارند و زکات می‌دهند و خدا و رسولش را اطاعت می‌کنند، اینهایند که خداوند مورد رحمتشان قرار خواهد داد. براستی که خداوند با عزّت و با حکمت است. (71)
