سایت رسمی عباد الرحمن

این افراد بیشتر بدن ماهیچه ای و ورزشکاری دارند و موهای بدن آنها زیاد و زخیم با سرعت رشد زیاد و سیاه رنگ است. رنگ زبان، بدن و رخساره آنها سرخ است. میل و قدرت جنسی آنها زیاد است و در لمسِ پوست، گرمی، رطوبت و تعریق زیاد دارند. محیط گرم را دوست ندارند و احساس کسالت و سنگینی می کنند و خوابشان زیاد و پر بازده است.

این افراد در معرض رعاف(خونریزی از بینی)، فشار خون، تپش قلب، امراض کلیوی و... هستند.

بهترین و موثرترین و سریعترین درمان مزاج دموی حجامت است. از رسول مکرم اسلام نقل شده است که فرمودند:

الدّاءُ ثَلاثَةٌ وَالدَّواءُ ثَلاثَةٌ ؛ فَأَمَّا الدّاءُ: فَالدَّمُ وَالمِرَّةُ وَالبَلغَمُ ؛ فَدَواءُ الدَّمِ الحِجامَةُ، و...(1)
درد، سه چیز است و درمان نیز سه چیز. امّا درد، عبارت است از: دم(خون)، تلخه (صفرا و سودا) و بلغم. درمان دم (خون)، حجامت است، ... (2)

دموی مزاج ها باید در طول سال عادت به حجامت داشته باشند و بین 6 تا 12 بار در سال حجامت کنند که 6 بار آن در پاییز و بهار باشد.

در کنار حجامت، پرهیزهای مزاج دموی هم نباید فراموش شود و پرهیز نکردن اثر حجامت را کم می کند. دموی مزاج ها باید از گوشت ها خصوصا گوشت قرمز پرهیز کنند .رژیم غذایی مزاج گرم وتر باید بیشتر گیاه خواری و میوه جات و سبزیجات باشد. خاکشیر، بارهنگ سوپ یا آش جو، نان جو برای آنها مفید است. دموی مزاج ها باید از حجم غذای خود کم کنند انجیر و الو بخار هم داروهای خوبی می توانند باشند. ترشی جات طبیعی مثل زرشک، الو بخارا و... هم براشون مفید هست.(3)

معنی دموی

همانطور که در لغت نامه دهخدا هم آمده است دموی کلمه ای عربی است واز دم به معنی خون گرفته شده است و یاء آن یاء نسبت است مثل تهرانی که با این یاء، شخص را به تهران نسبت می دهیم. در نتیجه معنی دموی می شود: «منسوب به خون» و چون مزاج دموی با خون رابطه زیادی دارد و از همین راه هم درمان می شود ظاهر به این مزاج دم گفته اند.

معنی دموى در لغت نامه دهخدا

[دَ مَ وى ى] (ع ص نسبى) منسوب به دم به معنى خون باشد. (منتهى الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (غیاث) (از اقرب الموارد). رجوع به دم شود.  

دموى.  

[دَ مَ وى ى] (ع ص نسبى) منسوب به دم. خونى: اسهال دموى. (یادداشت مؤلف). خونین و پرخون. (ناظم الاطباء): و نیز از بیمارى دموى و صفرایى به ماءالشعیر ایمنى بود و اطباء عراق وى را ماء مبارک خوانند. (نوروزنامه). || آنکه خون زیاد به تن دارد. (یادداشت مؤلف).  

- مزاج دموى؛ مزاجى که خون بر آن غالب بود. (یادداشت مؤلف).  

--------------------------------------------------------

(1): . کتاب من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۲۶، ح ۲۹۹، مکارم الأخلاق، ج ۱، ص ۱۲۷، ح ۳۰۸، بحار الأنوار، ج ۶۲، ص ۱۲۷، ح ۸۷.

(2): . مقصود از «مشىّ» در پایان روایت، هر چیزى است که مسهل باشد. از آن رو، مسهل را «مشى» نامیده اند که شخص را به راه رفتن و رفتن به سمت آبریزگاه، وادار مى سازد.

(3): شناخت طبایع ج1 ص48 و...