روزه مسافر :: سایت رسمی عباد الرحمن

روزه مسافر

يكشنبه ۷ خرداد ۹۶
۱۶:۵۳

اگر مسافر قصد داشته باشد مسافت شرعی را طی کند و هشت شرط مسافر که در ادامه می آید را داشته باشد نماز او شکسته است و نباید روزه بگیرد. البته مسافر نباید روزه خود را تا زمانی که به حد ترخص شهر مبدا نرسیده افطار کند و مبطل روزه انجام دهد وگرنه باید کفاره بدهد. بنابرین روزه مسافر زمانی که قصد دارد مسافت شرعی را طی کند و هشت شرط مسافر را دارد از زمانی که به حد ترخص شهر مبدا رسید باطل است.

روزه مسافری که بعد از اذان ظهر از مبدا حرکت می کند

مسافری که قبل از اذان ظهر از مبدا حرکت می کند زمانی که به حد ترخص رسید روزه اش باطل است ولی مسافری که بعد از اذان ظهر مسافرت می کند باید روزه اش را تمام کند و صحیح است. البته در این مساله اختلافاتی هم هست که در این مطلب حتما ببینید.

روزه مسافری که قصد دارد در مقصد ده روز بماند یا به وطنش سفر کند

مسافری که می خواهد به وطن خود یا جایی که قصد اقامت ده روز در آنجا را دارد، سفر کند اگر بعد از اذان ظهر حرکت کند روزه آن روز و روزهایی که در مقصد هست باید گرفته شود و صحیح است و اگر می خواهد قبل از اذان ظهر حرکت کند باید روزه خود را تا رسیدن به حد ترخص بگیرد و بعد از رسیدن به حد ترخص روزه اش باطل است تا زمانی که به مقصد برسد. در مقصد روزه اش به خاطر قصد اقامت ده روز یا وطن بودن صحیح هست و باید گرفته شود.

شرایط شکسته شدن روزه مسافر

شکسته شدن روزه مسافر هشت شرط دارد (این شروط برای تمام مسافران باید وجود داشته باشد تا نمازشان شکسته و روزه شان باطل باشد و مطالبی که تاکنون گفتیم مستثنی نیست) که مهترین آنها طی مسافت شرعی و رد شدن از حد ترخص است. بقیه شروط غالبا وجود دارد ولی گاهی برای برخی افراد وجود ندارد مثل کسانی که کارشان مسافرت است یا شکارچیان و کسانی که مقصد آنها مشخص نیست. این هشت شرط در ابتدای نماز مسافر در رساله آورده شده که ما هم آن را ذکر می کنیم. (توجه داشته باشید که هر جا نماز مسافر شکسته است روزه او هم باطل است)

مسافر باید نماز ظهر و عصر و عشا را با هشت شرط، شکسته به جا آورد یعنی دو رکعت بخواند (۱):
(۱) (بهجت: )
(۱) آن که سفر او کمتر از هشت فرسخ شرعی نباشد.
(۲) از اول مسافرت قصد هشت فرسخ را داشته باشد.
(۳) در بین راه از قصد خود برنگردد.
(۴) قبل از رسیدن به هشت فرسخ از وطن خود یا جایی که می‌خواهد ده روز یا بیشتر در آنجا بماند نگذرد.
(۵) برای کار حرام سفر نکند.
(۶) از صحرا نشینهایی نباشد که در بیابانها گردش می‌کنند.
(۷) شغل او مسافرت نباشد.
(۸) از شهر خارج شده به حدّ ترخّص برسد. تفصیل شروط ذکر شده در مسائل بعدی بیان می‌شود.