سایت رسمی عباد الرحمن

عده ای از فقها اینچنین فتوا( بعضی احتیاط واجب و بعضی فتوا) داده اند که اگر رمضان سال اینده برسد و در این یک سال، روزه را به هر علتی قضا نکند در سال بعد باید علاوه بر قضای روزه ،یک مد طعام( 750 یا 900 گرم گندم یا جو یا مانند اینها) هم برای هر روزه به فقیر بدهد.
و عده ای دیگر یک مد طعام علاوه بر قضای روزه را فقط در صورت کوتاهی کردن در قضای روزه ،واجب می دانند.


مسأله 1706 اگر در قضای روزه کوتاهی کند تا وقت تنگ شود و در تنگی وقت عذری پیدا کند، باید قضا را بگیرد (1) و برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد (2) بلکه اگر موقعی که عذر دارد تصمیم داشته باشد که بعد از برطرف شدن عذر روزه‌های خود را قضا کند و پیش از آن که قضا نماید در تنگی وقت عذر پیدا کند باید قضای آن را بگیرد، و احتیاط واجب (3) آن است که برای هر روز هم یک مد غذا به فقیر بدهد. این مسأله در رساله آیت اللّه بهجت نیست
(1) (خوئی، تبریزی، سیستانی: ) و (سیستانی: بنا بر احتیاط واجب) برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و هم چنین است (خوئی، تبریزی: بنا بر احتیاط واجب) اگر بعد از برطرف شدن عذر تصمیم داشته باشد که روزه‌های خود را قضا کند ولی پیش از آن که قضا نماید در تنگی وقت عذر پیدا کند.
(گلپایگانی، صافی: ) در تنگی وقت عذری پیدا کند، که پیش از ماه مبارک نتواند قضا نماید باید قضا را بعد بگیرد..
(فاضل: ) باید قضا را در سال بعد بگیرد..
(2) (گلپایگانی، صافی: ) هر چند موقعی که عذر دارد، تصمیم داشته باشد که بعد از برطرف شدن عذر روزه‌های خود را قضا کند.
(مکارم: ) امّا اگر کوتاهی نکرده و اتفاقاً در تنگی وقت، عذری پیدا شده فقط قضا لازم است.
(فاضل: ) برای هر روز یک مُد طعام به فقیر بدهد..
(3) (فاضل: ) احتیاط مستحب..
(زنجانی: ) مسأله اگر در قضای روزه سستی و مسامحه کند تا وقت تنگ شود و در تنگی وقت عذری پیدا کند که موجب ترک روزه شود، باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و بعد از برطرف شدن عذر، قضا را بگیرد و اگر مسامحه نکند و تصمیم داشته باشد که روزه‌های خود را قضا کند، ولی پیش از آن که قضا نماید، در تنگی وقت عذر پیدا کند، پس از برطرف شدن عذر باید قضا را گرفته، بنا بر احتیاط برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد.

 جلد 1، صفحه 945-توضیح المسایل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید