سایت رسمی عباد الرحمن

وَ مِنْهُمُ الَّذِینَ یُؤْذُونَ النَّبِیَّ وَ یَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَیْرٍ لَکُمْ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ یُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ رَحْمَةٌ لِلَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ الَّذِینَ یُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ (61)  توبه
بعضی از منافقان، کسانی هستند که پیغمبر را می‌آزارند و می‌گویند: او گوش: (خوش باور) است؛ بگو: خوش باور بودن او به سود شما است، او به خدا ایمان دارد و مؤمنان را تصدیق می‌کند و برای آنها از شما که ایمان آورده اند رحمتیست و آنان که رسول خدا را بیازارند عذابی دردناک دارند. (61)

منافقان به پیامبر '' اذن'' ( گوش) می گفتند. «اذن» کسی که هر چه می‌شنود تصدیق کند و گفته هر کس را بپذیرد.
وقتی نزد پیامبر اظهار ایمان می کردند پیامبر آنها را رسوا نمی کرد و آنها را تصدیق میکرد .
خداوند گفته منافقان را درباره پیامبر می‌پذیرد، اما آنچه را آنان به قصد مذمّت آن حضرت بیان می‌کردند خداوند به مدح او تفسیر کرد و سلامت قلب آن حضرت را بیان فرمود. (1)
مومنین وظیفه دارند در مورد دیگران(مومن) گمان بد نبرند و حتی اگر خود شخص می گوید من این گناه را مرتکب نشدم چشم و گوش خود را تکذیب کنند و حرف دیگران را هم در مورد او باور نکنند و آنچه دیده اند یا شنیده اند را حمل بر صحت کنند . و آن شخص را تصدیق کنند . 

مثلا اگر مردی را دیدم که با زنی در کنار هم نشسته اند فکر بدی در موردشان نکنیم بلکه بگوییم شاید یکی از محارم او هست و حتی اگر با حرف دیگران یا راه دیگر مطمئن شدیم که آن زن از محارم او نیست و خودش می گوید که محرم اوست ،خودش را تصدیق کنیم و حرف دیگران را باور نکنیم.

1. تفسیر جامع الجوامع