سایت رسمی عباد الرحمن

بعد از بحث حقیقیت شرعیه و متشرعه این سوال پیش می آید که ثمره بحث حقیقت شرعیه چیست؟ ثمره بحث حقیقت شرعیه و متشرعه را باید با توجه به اینکه تاریخ کاربرد واژه (استعمال لفظ) قبل یا بعد از وضع شرعی است بیان کرد.

ثمره بحث حقیقت شرعیه

ثمره بحث حقیقت شرعیه فقط در صورت عدم ثبوت حقیقت شرعیه است و ثمره آن این هست که: 

هر واژه ای در کلام شارع یافت شد، حمل بر معنای لغوی می شود مگر قرینه وجود داشته باشد.

نکته اول: این ثمره زمانی است که بدانیم که تاریخ کاربرد واژه(استعمال لفظ) بعد از وضع شرعی باشد.  

نکته دوم: اگر تاریخ استعمال لفظ قبل از وضع شرعی باشد ثمره ای وجود ندارد و در هز صورت حمل بر معنای لغوی می شود 

نکته سوم: در صورت ثبوت حقیقت شرعیه در صورتی که تاریخ کاربرد واژه بعد از وضع شرعی باشد چه قرینه وجود داشته باشد چه وجود نداشته باشد حمل بر معنای شرعی می شود و ثمره ای وجود ندارد.

پس اگر تاریخ کاربرد واژه را می دانیم بر همان معنا حمل می کنیم. مثلا زکات تا هفتم هجری معنای لغوی و بعد از آن بر معنای شرعی حمل می شود.

در صورت عدم علم به تاریخ کاربرد واژه(استعمال لفظ) -مثلا زمان صدور حدیث را نمی دانم- وظیفه چیست؟

1. بنا براصالت تاخر استعمال(کاربرد): حمل بر معنای شرعی
2. بنا بر اصالت عدم نقل: حمل بر معنای لغوی

اشکال بر اصالت تاخر استعمال: 

این اصل چه اصلی است؟ 

اگر اصالت عقلی است، مبنا ندارد. 

اگر اصالت شرعی(استصحاب) است: 

مستصحب تاخر استعمال است:حالت سابقه ندارد و اگر گفته شود عدم حدوث حالت سابقه استصحاب است: اصل مثبت است.

اشکال اصاله عدم نقل: 

شک در اصل نقل است نه تاخر نقل.

وضع تعیینی است و نیازی به این بحث ها نیست.